Als kransslagader te slecht blijkt om te dotteren

[bert]

Ik ben een vrouw van 51 jaar, helaas erfelijk belast, die in 2009 twee keer is gedotterd (twee stents gekregen) en een dubbele bypass heeft gekregen. Ik was lichamelijk en geestelijk volledig uitgeput, doordat ik 15 jaar lang mezelf telkens heb aangepast aan steeds minder kunnen en gewoon maar doorgaan. Dankzij het Revalidatiecentrum in Leiden kon ik eindelijk gaan leven, dacht ik.

Ik dacht minstens 10 tot 15 jaar een nieuw en mooi leven te kunnen hebben, want de operaties waren geslaagd….na 1,5 jaar herstellen had ik zoveel energie! Ben toen ook meer dan twintig kilo afgevallen :laugh:

Sinds een half jaar, echter, weer moe en kortademiger…Wat blijkt: tijdens een hartcatheterisatie is er weer een vernauwing gevonden, voor een reeds geplaatste stent, die gedotterd is.

Maar nog erger: 1 van de 2 bypasses is dicht! De kransslagader, waarvoor die bypass moest komen, heeft in zijn geheel een te slechte conditie om gedotterd te worden, terwijl er twee significante vernauwingen zitten :angry: Over twee weken gesprek met de cardioloog.

Na vier jaar al, en ik vraag me af hoe dit kan…. !! Cholesterol is 5,5 dus wel goed, dacht ik. Ik beweeg veel meer dan vroeger, eet gezonder, veel afgevallen, wel veel stress en spanning.
Heeft iemand dit ook meegemaakt? Kan ik hier iets aan doen?Weten jullie of er nog andere behandelmethodes zijn?? Kan er nog een bypass gezet worden, als de ader te slecht is om gedotterd te worden?

Ben heel benieuwd naar jullie reaktirs, want ik vind dit best wel erg eng…

[..::Jacob::..]

Als eerste welkom hier.
Als ik je verhaal zo lees zie ik wel ,wat betreft het hartgedeelte, overeenkomsten.
Ik zit ook nog met een ader die minimaal 50% dicht zit over grotere afstand daardoor niet of slecht behandelbaar . Mijn bypasses hebben het wel iets langer gedaan. Ik heb nu zoiets van zie wel wat er gebeurd, heb 2 hartinfarcten en 2 beroertes overleefd en ben er niet echt angstig voor.
Het hele verhaal kun je hier lezen http://www.hartpatienten.nl/hartverhalen/het-begon-allemaal-op-36jarige-leeftijd-dp1
En zoals je al schrijft erfelijk belast is toch wel de grootste boosdoener.
Maak je er vooral niet te druk om, stress is ook een grote stoorfactor.
Wat betreft de behandelmogelijkheden kan toch je cardioloog jou het beste adviseren.

[Dorgelootje]

Dank je, Jacob, jouw verhaal zal ik zo dadelijk gaan lezen.
Want ik ben benieuwd hoe anderen dit ervaren hebben; voor mij was/is het heel erg onverwacht gekomen, dit slechte bericht.

Over anderhalve week heb ik bij de cardioloog een afspraak; ik hoop dat ze de film van de catheterisatie goed hebben bekeken (omdat de wachttijd bij het LUMC 3 maanden was, heb ik het in Amersfoort laten doen, bij een bij mij bekende cardioloog. Die heeft alles op film gezet). Ik bereid me voor op slecht nieuws en hopelijk kom ik in aanmerking voor stamceltherapie….

Ik weet, dat stress slecht is voor aderen, maar weet jij hoe slecht? Op de werkplek, waar ik gedetacheerd ben, was erge stress (daar en daardoor heb ik ook een zware hartkramp/beginnende hartaanval gehad). Ik heb me nu ziek gemeld en wil deze werkplek eerst met de bedrijfsarts bespreken…ik heb nog geen echte hartaanval gehad en hoop heel, heel erg, dat ik de energie en levenslust, die ik vier jaar geleden gekregen had, weer krijg.

[Dorgelootje]

Hoi Jacob,
Ik probeer vertrouwen te hebben in mijn leven en de toekomst, maar toch?! Als ik jouw verhaal lees…wat zwaar voor je. Het lijkt wel een kettingbotsing….het een na het andere, alsof het elkaar triggert..

In tegenstelling tot jou, ben ik na mijn bypasses niet door gegaan op hetzelfde niveau als ervoor. Dit, omdat mijn toenmalige functie wegbezuinigd is door de gemeente, en nu doe ik werk wat zwaar onder mijn nivo ligt, maar wel met stress. Om verschillende redenen. Dus eigenlijk heeft dat wegbezuinigen van mijn baan minder, en andere stress gegeven. Maar ik heb me makkelijk ziek kunnen melden….in tegenstelling tot vroeger.

Waar vul jij je dagen mee? Wat kan je nog, bv. vrijwilligerswerk ergens?

Groetjes,
Ineke

[..Jacob..]

Om te beginnen begint mijn dag een paar uurtjes later als de gemiddelde nederlander,waarom ook niet , ik moet niks meer.
Verder computeren, tv kijken via sat dus erg veel zenders, klussen in en om het huis, lichte huishoudelijke werkzaamheden, eten koken , een beetje buurten en niet te vergeten af en toe toch ff op de bank de accu bijladen.
Vrijwilligerswerk heb ik nog niet echt iets kunnen vinden wat mij leuk lijkt, maar ik kom vast nog wel iets tegen. Het moet mij liggen en ik moet er op de electr. fiets kunnen komen als mijn vrouw dus de auto mee heeft naar haar werk.
Maar ff terug te komen op het thema, je kunt niet 1 losse factor aanwijzen, de hoofdfactor is toch de erfelijke belasting en daar komen dan de andere factoren bij die het proces kunnen versnellen of verhevigen.
Ik had in mijn baan als bedrijfsleider natuurlijk ook de nodige stress, maar goed ook erfelijk belast en tevens diabetes type 2, op het laatst leefde ik om te werken, mijn vrije tijd had ik nodig om de accu bij te laden mijn gezin had op mijn vrije zondag niks aan mij.

[Dorgelootje]

Voor 2009 (toen ik die dotterbehandelingen, stents en bypasses kreeg) leefde ik ook alleen om mijn werk te kunnen doen, en mijn zoon op te voeden, mijn man kookte al. Ik kreeg ook diabetes 2, in 2001 werd dat bekend. Dat proces is heel sluipend gegaan…ik denk, dat je het wel zult herkennen…eerst de hobby’s ’s avonds minder en toen helemaal niet meer. Omdat ik ’s avonds geen kracht meer had. En dat moment begon steeds eerder te komen, op het laatst al vanaf een uur of twee doodmoe. Ook in het weekend accu opladen, zodat er weer op maandag gewerkt kan worden. Niet mee naar feestjes…altijd die vermoeidheid, he?! tot in het bot…

Het klopt, hoor, erfelijkheid en de omgevingsfactoren (stress, overgewicht, geen aandacht voor jezelf….)
Ik begrijp het, van dat vrijwilligerswerk…ik zal ook moeten zoeken..ook een electrische fiets 🙂 en alles in een rustig tempo…ik weet nog niet hoe ik hier allemaal mee om moet gaan, met al deze veranderingen.

Maar eerst maar eens de cardioloog op 3 september, he?, alles op zijn tijd.
Fijn om met je te praten, Jacob. Dank je.

[..Jacob..]

Inderdaad het sluipt er langzaam in, je aderen raken niet van de ene op de andere dag dicht, dus langzaam aan wordt je in de loop der jaren steeds vermoeider van hetzelfde werk. Ik heb dan ook nog een niet door mij herkende beroerte gehad tussen de 2 infarcten in en dat brengt ook weer vermoeidheid met zich mee.
Maar omdat het zon langzaam proces is ga je gewoon door op automatische piloot en dan leef je alleen nog maar om te werken.

[Dorgelootje]

En dan is het maar wat moeilijk een andere levensinvulling te vinden, als het werk ophoudt….heb ik ook. Ik praat wel zo bravour over vrijwilligerswerk, maar als je geen spanning/stress meer aankan (overal is er wel wat, immers) wordt dat ook moeilijk. Het voelt ook een beetje als een nederlaag, dat ik geen management meer kan doen. Het voelt zelfs ook heel oneerlijk, dat ik de hart-en vaakziekte en de diabetes van mijn vader heb gekregen en beide zusjes niet.

Sorry, Jacob, ben een beetje zwartgallig…normaal gesproken zie ik nog positieve kanten in de meest nare situaties…maar nu? Dadelijk moet ik weer een vaatverwijder slikken..krijg wel meer lucht, maar ook pijn achter mijn oren. Alsof ik dubbele oorontsteking heb. En als er geen andere behandelmethode is, zou ik dat de rest van mijn leven moeten doen? Dacht het niet, die pijn is niet leuk :S

Zullen we samen wat borden kapot gaan gooien?? 😉

[..::Jacob::..]

[quote]Zullen we samen wat borden kapot gaan gooien?? [/quote]
Ik doe tegenwoordig ook de vaat, weliswaar vaatwasser, maar zou weer een paar schelen :laugh:
Maar heb er niet echt behoefte aan op het moment, heb nu een rustig stressvrij leven, doe mijn dingetjes rustig aan en dan lukt het wel.
En bovendien nog een weekje vakantie in het vooruitzicht, 2de week september gaan we naar de Eifel. 🙂

[..Jacob..]

En jij moet het ook lekker rustig aan doen en eerst maar eens afwachten wat de cardioloog zegt

[Dorgelootje]

:laugh: Ik was even bang, dat ik je met mijn donkere bui had weggejaagd, sorry daarvoor, maar gelukkig maak je er een grapje mee :laugh:

Ach, weet je, ik vind het ook gewoon eng. Weet niet wat me te wachten staat, hoe mijn leven er nu uit komt te zien. Ik was net zo ver, eindelijk, dat ik een ideetje had over eat ik wilde gaan doen. En ik dacht echt, dat het leuke leven vol energie eindelijk aangebroken was. Heb nog h.e.e.a. te verwerken… Die Meto Card (vaatverwijder) doet alleen zo’n pijn, dat ik mijn hoofd nauwelijks kan draaien….. 🙁

Maar inderdaad, borden kapot gooien gaat met heftige emoties gepaard, en ik moet het rustig aandoen…. 😉 . En verder maar eens afwachten wat de heren cardiologen gezien en bedacht hebben. Ben echter een mens met diepe emoties (theatraal ook wel een beetje), en ga daardoor nog weleens op en neer…..

Heerlijk, naar de Eifel! Is mooi daar 🙂 Een goed gebied om lekker te wandelen – dat is mijn grote liefde!
Ik heb ook nog iets in het vooruitzicht: aanstaande donderdag een concert van Supertramp (ken je die nog?) – de zanger met de hoge stem heeft al jaren een nieuwe band geformeerd en toert door Duitsland! Gaan mijn man en ik naar toe, hotel erbij….wellicht laat ik de vaatverwijder staan….scheelt weer hoofdpijn

[Anoniem]

Mijn ervaring met Cedocard (slikte vorig jaar voor een tijdje elantan LA 50, maar heb met tussenpozen al heel vaak een vaatverwijderaar geslikt) is, dat de hoofdpijn na enige weken weg is. Ik weet niet, hoe lang je al een vaatverwijderaar slikt, maar misschien heb je wat aan mijn ervaring. Dat gaat bij de meeste mensen zo, heb ik begrepen, maar weet dit niet zeker.

Sterkte ermee – die hoofdpijn is om hoofdpijn van te krijgen. :S

[..Jacob..]

Nou die ervaring heb ik ook , je moet er ff aan wennen en dan merk je er niks meer van al die medicijnen. Slik nu 12 pillen per dag en 3 pufjes, maar op het moment geen bijwerkingen.
Bij mij juist het tegenovergestelde, altijd migraine gehad 2 tot 3 dagen per week sinds ik persantin slik na de beroerte ben ik er bijna vrij van misschien nog iets van 1 keer per maand.

[Dorgelootje]

Ik slik het deze keer nog maar kort, een week. Vier jaar geleden moest ik een andere vaatverwijder langer slikken, maar kreeg daar migraine van……dagen in de donkerte gelegen, totdat ik hier zo schoon genoeg van had, dat ik na twee weken ermee gestopt ben.

Nu heb ik een andere, die geeft bonzende pijn aan het achterhoofd, alsof ik een zware oorontsteking heb…heb ibuprofen 400 mg. genomen…..en zowaar het is weg! :laugh: :laugh: ik kan mijn hoofd bewegen!

Maar het gaat dus weg, zeg je…dat is een hele opluchting 🙂

[Dorgelootje]

Dat is fijn voor je! Veel minder migraine dan vroeger… 🙂 En geen last van de bijwerkingen.. bofferd! 😉

Ik slik er nu 11 en volgens mij moeten ze nog erg aan elkaar wennen…hoofdpijn, duizelig, doodmoe, daas gevoel in hoofd….. Hiervoor had ik er maar 5; daar was ik zo trots op :laugh:

[Auteur]

Berichten