Ik wil u graag een bijzonder verhaal vertellen.
De avond van 12 augustus 2010 werd wreed verstoord door een hartinfarct die, na vakkundig optreden van het ambulance personeel, bij mij werd geconstateerd.
Ik was totaal verbijsterd, sprakeloos en zeer geschokt. Een gezonde slanke jonge vrouw van 43. Hoe is dit mogelijk.
Na een korte maar efficiënte kennismaking op de Spoedeisende Hulp van het UMC, ben ik naar de hartcatheterisatiekamer vervoerd.
Daar werden mijn kransslagaders zichtbaar d.m.v. angiografie en werd duidelijk dat er een lange scheur, dissectie, in de binnenwand van de linker slagader zat.
Dat zoiets kan, geschokt en vol ongeloof keek ik naar mijn eigen beelden.
Deze dissectie begon boven aan de LAD arterie en sloot een groot gedeelte af met als gevolg een acuut voorwandinfarct.
De interventiecardioloog heeft, via de pols, succesvol de slagader open gekregen d.m.v. het achter elkaar plaatsen van 4 stents.
Gedurende de nacht is wel gebleken dat de schade aan het hart groot was, helaas.
Vroeg in de ochtend werden mijn klachten weer erger en bleek het hartfilmpje niet goed, met als gevolg weer een angiografie.
Dit keer was dotteren afdoende om een zijtak van de LAD open te krijgen.
Het werd mij al gauw duidelijk dat dit wel een heel aparte aandoening is en de oorzaken onduidelijk.
Om het te begrijpen en daardoor beter te verwerken ben ik me gaan verdiepen in deze aandoening.
Wat mij is overkomen is een spontaan coronair arterie dissectie oftewel een SCAD.
Het is een zeer zeldzame aandoening die ogenschijnlijk gezonde jonge, meestal, vrouwen tussen de 35 en 40 jaar treft.
Er zijn ongeveer 160 gevallen gerapporteerd sinds1931, waarvan de meeste post mortem!!
De oorzaken zijn nog steeds niet helemaal duidelijk.
Er zijn een aantal risicofactoren bekend zoals zwangerschap en de periode na de bevalling, slagaderverkalking, hoge bloeddruk en bindweefsel ziektes.
En een groep patiënten waar geen oorzaak wordt gevonden en daar hoor ik bij.!!
Want inmiddels zijn mijn aders, bloed en urine uitgebreid onderzocht en ben ik gewoon ‘gezond’.
En bij ongeveer 50% van de patiënten ontstaat opnieuw een dissectie in een andere (slag)ader binnen 2 maanden.
Maar goed dat ik dat niet geweten heb anders was de angst nog groter geweest.
Vanaf die avond, ben ik opeens, volledig onverwacht, hartpatiënt.
Moet mijn hele leven vervelende medicijnen slikken.
De linkerkamer van mijn hart heeft een verminderde pompfunctie en dat is nou juist het ‘werkpaardje’ van je hart.
Pompt het bloed met kracht van je tenen naar je kruin.
Ik ben heel erg blij dat ik het heb overleefd, een wondertje eigenlijk, het ontroerd me nog dikwijls en geeft me een bijzonder gevoel.
Maar het is ook zwaar, moet leren omgaan met beperkte energie, mijn lichaam is veranderd en daar moet ik ontzettend aan wennen.
Blijdschap wordt regelmatig afgewisseld door verdriet, angst en frustratie, vooral bij terugvallen.
Er wordt dan ook een flink beroep gedaan op mijn incasseringsvermogen.
De toekomst is nog onzeker maar met de hartverwarmende steun van gezin, familie, vrienden en collega’s heb ik daar wel vertrouwen in.
Vertrouwen dat het allemaal op z’n plek komt in mijn “nieuwe” leven, uiteindelijk, want ik heb nog een lange weg te gaan.
MarieCecile
.
