Ablatie

[bert]

Hallo,

Mijn naam is Theo ben 63 jaar oud en nieuw op dit forum.

Graag hoor ik jullie mening met betrekking tot de ablatie die op 5 Januari a.s. moet ondergaan in he A.Z.M. in Maastricht.
Ik ben een redelijk fanatiek fietser sinds meer dan 30 jaar en kreeg mijn hartklachten 3 jaar geleden dan ook voor het eerst ook tijdens het fietsen. Mijn hartslag ging naar over de 200 en buiten pijn op de borst kreeg ik ook geen lucht.Kortom na de nodige onderzoeken bleek ik last van hartrimestoornissen te hebben.
Ik heb daarna de nodige medicatie gahad en een jaar lang geen klachten meer gehad,tot dat ik, weer tijdens het fietsen de zelfde klachten kreeg.Mijn pols wilde ook in het ziekenhuis na 2 keer vloeistof ingespoten gekregen te hebben pas zakken na een derde keer (reentry tachie cardie).
Weer precies een jaar later overkwam mij hetzelfde voorval.
Nu raadt mijn cardioloog me `n ablatie aan,mede gezien het feit dat ik toch graag wil blijven sporten.
Wanneer ik echter vooral de minder goeie ervaringen van jullie lees ben ik geneigd het hele circus af te blazen.
Volledigheids halve moet ik nog vermelden dat ik buiten het sporten geen problemen heb met mijn hartritme,het gebeurd elke keer tijdens het fietsen.

Gr. THeo

[6sept08]

Hoi Theo,

Ik lees dat je tegen een ablatie opziet, wat op zich wel begrijpelijk is.
Maar ik lees ook dat je tijdens het fietsen vaker hartslagen van 200 en meer hebt.
Je hart gaat dan zo snel tekeer en vraagt zo veel zuurstof dat je zomaar buiten bewustzijn kunt raken. Hoe cru dat het ook klinkt, zoiets overkomt jaarlijks meerdere wielrenners, waarvan het er verschillende niet kunnen navertellen.
Fietsen is een mooie hobby, maar als die dergelijke risico`s voor je gezondheid oplevert, en je krijgt de mogelijkheid om je daaraan te laten helpen, dan zou ik zeker voor die optie kiezen. 100% zekerheid zul je niet krijgen, maar datzelfde geldt ook voor het feit dat je als je doorgaat niet gevrijwaard bent voor een ritmestoornis met een andere afloop.

Groeten,

Erik

[fitseflitser]

Okè Erik,

Bedankt.

[Wandeltheo]

hallo naamgenoot Theo,

Erik heeft gelijk, gewoon doen !
Je schrijft dat je hartritme de laatste keer, pas na een 3e chemische inspuiting, weer normaal werd. Mijn ervaring is dat mijn ritmestoornis de 2e keer ook heel wat moeilijker terug te brengen was dan de 1e keer. En de 3e keer wou het aanvankelijk helemaal niet meer lukken en bleek het meer geluk dan wijsheid, toen het – na een vol etmaal en en vele (zowel chemische als electrische) cardioversies-, op het nippertje toch nog lukte.

Veel succes,

die andere Theo

[lara]

Hallo Theo,

Zelf heb ik 2 keer ablaties ondergaan in 2010 ivm kamerritmestoornissen. In Leiden. Het ging echt perfect. Ik kreeg voldoende slaapmiddel en heb er niets van gemerkt. De ablaties duurden de gehele dag. Zelf moet je wel vragen om voldoende slaapmedicatie als je niet alles wilt meemaken/voelen.
Het is bij mij niet 100% gelukt, maar wel bijna, mijn hart was een rommeltje. Zonder ablaties had ik een zeer slechte prognose, een kamerritmestoornis is wel wat anders dan een boezemstoornis.
Maar stel dat het goed lukt en je bent van je gehele stoornis af. Ik zou er echt alles voor over hebben!! De dag van de behandeling is zo voorbij, probeer het te ondergaan alsof je geen keus hebt.
Sterkte en veel succes!

Lara.

[meike]

mijn dochter was 15 toen ze geableerd werd in het umc in nijmegen. Heeft bij haar 4 uur geduurd en is de gehele tijd bij kennis geweest. Ik werd zelfs nog binnen geroepen om te overleggen en toestemming te geven om door te gaan omdat ze in de buurt van de av knoop moesten branden. Kon gewoon in mijn eigen kleren en met schoenen aan die kamer oplopen, heb zelfs nog kunnen overleggen met mijn dochter terwijl ze daar lag aangesnoerd aan allerlei schermen en met de draden in haar lichaam. Raar gewaarwording was dat maar ook fijn eigenlijk omdat ik met eigen ogen gezien had dat het goed met haar ging en genoeg mensen om haar heen waren die alles in de gaten hielden. Week later zat ze alweer op de fiets naar school 8 km fietsen. Na de ablatie had ze het meeste last van haar lies. Ablatie is bij haar niet helemaal 100% gelukt maar het is nu te doen de ritmestoornissen. Volgende ablatie loopt ze grote kans op een pacemaker omdat ze dan waarschijnlijk nog dichter bij de av-knoop moeten zoeken en de kans dat ze die raken erg groot wordt, dus daar passen we voorlopig voor tot het moment weer daar is dat ze weer geen keuze heeft.

[lara]

Even een aanvulling op mijn eerdere bericht. Mijn vriendin (10 jaar geleden ablaties gehad)heeft ook opnieuw boezemtachycardieën en is mee geweest naar de ICD-patiëntendag in Leiden. Mijn arts vertelde haar dat slaapmedicatie niet mogelijk is bij deze vorm van ritmestoornissen.

Groet,

Lara

[sylvie ceyssens]

Beste,
Ik ben een vrouw van 33 jaar en heb 2 kleine kinderen. Ik ben in augustus 2 keer opgenomen op spoedeisende hulp met een hartritmestoornis (170 slagen per min). Bij mij duurde het 6 uur en moesten ze 4 keer medicijnen inspuiten alvorens ze mijn ritme weer nomaal kregen, best wel een akelige ervaring. Het rare is, dat ik die ritmestoornis niet echt voel, wel de vermoeidheid. Ik twijfelde bij de tweede keer dan ook erg of ik wel naar de spoed moest gaan, wou me niet belachelijk maken maar ik had wel degelijk een ritmestoornis. Nu zijn we enkele maanden verder en loop ik nog steeds te twijfelen of ik voor die ablatie zal gaan of niet. Volgens cardioloog heb ik zeker WPW, maar eigenlijk heb ik niet geen last van voelbare ritmestoornissen, enkel last van heel erge vermoeidheid, vaak moet ik me echt door de dag slepen, maar komt dit dan door WPW??? En gaat een ablatie het beter maken of juist erger als ik de negatieve ervaringen hier allemaal lees.
wat bij mij ook erg speelt is dat ik er veel over pieker, er veel mee bezig ben in mijn hoofd.
Lieve groeten
Sylvie

[lara]

Beste Sylvie,

Het lijkt me heel belangrijk te weten wat jouw cardioloog je adviseert. Het is niet prettig om elke dag misschien bang te zijn dat je de ritmestoornis krijgt en dat je 112 moet bellen en/of naar het ziekenhuis moet om je uit de ritmestoornis te halen.
Wat zegt de arts over de vermoeidheid? Kan dat aan je hart liggen?
Het ondergaan van een ablatie bij jouw aandoening schijnt geen pretje te zijn, maar als je er daarna helemaal vanaf bent? Wat is de kans dat je na de ablatie genezen bent? Of heb je daarna toch nog kans op een ritmestoornis? Heb je meer kans op trombose als je een ritmestoornis hebt? Dat lijkt me ook belangrijk om te weten.
Als je hart niet doet wat het moet doen is dat heel erg angstig, zelfs als het niet levensbedreigend is. En misschien vind jij een ablatie best meevallen, dat verschilt ook per persoon.
Sterkte!

Groeten,

Lara

[Auteur]

Berichten