Aan mijn lijf geen polonaise

[Anoniem]

Meer info:

In 2007 waren er 257 mensen die na hun dood een of meer organen afstonden. Dat waren er 57 meer dan het jaar daarvoor. In de drie jaren daarvoor lag het aantal rond 220. De stichting denkt dat de afname in de eerste acht maanden van 2008 het gevolg is van minder geschikte donoren. Ook heeft mogelijk een groeiend aantal nabestaanden toestemming geweigerd. Zij moeten een besluit nemen, als de overledene geen wilsbeschikking in het Donorregister heeft laten opnemen.

Uit de eerste voorlopige resultaten van een onderzoek van overledenen in 79 ziekenhuizen in Nederland blijkt dat in de eerste helft van 2008 het percentage weigeraars onder de nabestaanden tot circa 70 procent is gestegen en daarmee weer op het niveau van 2006 is. Daardoor komen minder organen beschikbaar, want 60 procent van de bevolking boven 18 jaar heeft geen wilsbeschikking.

Een commissie onder leiding van oud-minister Jan Terlouw adviseerde dit jaar het systeem zo te veranderen dat iedereen donor wordt, tenzij hij expliciet heeft aangegeven dat hij zijn organen niet wil afstaan. Nog voor de commissie haar advies uitbracht, liet minister Ab Klink van Volksgezondheid weten het huidige systeem niet te willen wijzigen.

Zo, is iedereen weer volledig bijgepraat.

[Job Pieter Tent]

Eigenlijk zijn dat echt heel erg weinig mensen. Is er dan ook meer bekend over verhoudingen? Want dit lijkt mij minimaal ten opzichte van het aantal overledene. Hoeveel leden (toekomstige orgaandonateurs) telt het bestand?

[Dolores]

Gelukkig, de discussie gaat weer over het onderwerp.
Ongelofelijk dat er echt maar zo weinig mensen zijn die hun organen willen afstaan.
Ik ben heel benieuwd waar dat aan ligt. Als je toch echt ervan overtuigd bent dat het goed is om donor te zijn, vul je toch dat codicil in? Daar hoeft toch geen wet voor aangepast te worden?
Los van het feit dat ik geen orgaandonor wil zijn, maar dat heb ik al eerder uitgelegd.
Stel dat de wet wordt aangepast en je donor bent tenzij je aangeeft dat je het niet wil, gaan dan al die mensen die nu geen codicil hebben ingevuld uit hun stoel komen om hiertegen te protesteren?
En even voor ma_ti, het zou leuk zijn als je een hartverhaal zou plaatsen.

[Marly]

Ik persoonlijk denk dat er veel mensen die wel donor zouden willen zijn, maar die toch twijfelen en het codocil daarom niet invullen. Ze krijgen het opgestuurd als ze 18 zijn, maar daarna worden ze er niet meer zozeer aan herinnerd. Ik denk dat als de Wet werkelijk veranderd zou worden, er veel meer mensen donor zouden zijn. Omdat het ze dan een stuk makkelijker wordt gemaakt, als ze gewoon automatisch donor zijn en ze het moeten doorgeven als ze het niet willen zijn. Toch? Of wat denken jullie hiervan? Ik denk dat op zich niet heel veel mensen zouden protesteren als de wet verandert. Althans, dat hoop ik. Als je dan geen donor wil zijn, is het toch alleen een kwestie van het even door te geven dat je het niet wil? Om zal het een stuk omslachtiger worden dan, denken jullie?

Groetjes Marly

[Marly]

Beste mensen,

jammer dat er al een tijdje niet meer is gereageerd op deze discussie. Ik ben erg benieuwd wat jullie mening hier over is. Vooral van eventuele nieuwe hartgenoten, die hun mening nog niet hebben gegeven. Hoe denken jullie over orgaandonatie?? Vinden jullie het jammer dat er geen nieuwe wet is gekomen, of juist goed? Kijk op http://www.hartgenoten.nl/redactioneel/ voor meer informatie hierover.

[Melanie]

Ehhhh nou nee zou ik niet willen, tenminste geen hart van een ander mens en zeker geen dierenhart. Maarja zoals voor alles geldt kan je het misschien pas zeggen als je ermee te maken krijgt. Ik zou het voor mn kinderen ook niet willen denk ik. Er zijn zoveel dingen die getransplanteerd kunnen worden misschien dat het voor mij gevoel ook verschilt wat het is ofzo. Het is een moeilijke vraag en ik weet ook niet helemaal presies hoe ik erover denk eigenlijk. Maar ik wil ook geen donor worden. God heeft me dit lichaam gegeven en zo vergaat het ook weer tot as ( ofzo ). En dat geldt ook voor de kids. Ik zou wel levend wat afstaan denk ik bijv beenmergtransplantatie ofzo als ik er iemand mee kon helpen familie of een kind ofzo. Bovendien is het leven niet altijd makkelijk en moet je je ook neer kunnen leggen bij de beperkingen die je dat soms brengt.

[Marly]

Maar het hoeft natuurlijk niet perse om een hart te gaan he. Zou je andere organen wel “aannemen”? Of juist afstaan? Maar zoals je zelf al zegt ja, je weet niet hoe je op dat moment denkt he. Dan zou je misschien juist wel heel blij zijn als je een nieuw hart kon krijgen he… Maar ja als er veel mensen zijn die geen donor willen zijn, zijn er natuurlijk nooit voldoende organen beschikbaar. Maar dat is ook iedereen voor zich he, iedereen denkt er anders over en je kunt het natuurlijk niet verplichten. Maar toch vind ik het jammer dat er geen nieuwe wet is gekomen. Want ik denk dat er heel veel mensen zijn die twijfelen of ze donor willen worden, en die het dan maar niet doen. Als er in Nederland een zelfde systeem zou zijn als in België, en je bent automatisch donor tenzij je het doorgeeft dat je het niet wil zijn, zouden er denk ik veel meer mensen donor zijn. Dit leek mij juist een goed idee. Het is niet zo dat je dan opeens gedwongen wordt om donor te zijn, want je kunt het altijd aangeven als je het niet wil zijn.

[Melanie]

Ja nou daar ben ik dus tegen. Ik denk dat iemand die weloverwogen de beslissing maakt om wel donor te zijn dat ook net zo makkelijk kan aangeven. Ik zou van mijn kinderen ook niks afgeven trouwens.

[Marly]

Ik denk idd dat mensen die het heel zeker weten, het codocil invullen. Maar ik denk wel dat er veel mensen zijn die heel erg twijfelen, en die nog ‘over de streep’ moeten worden getrokken. Niet dat ze gedwongen moeten worden hoor, zo bedoel ik het niet. Maar je wil dus van je kinderen ook niks afgeven zeg je. Maar het kan natuurlijk altijd dat ze later wel donor willen worden he. Zou je dat ook “erg” vinden, of vind je dat dat gewoon hun eigen keuze is?

[Melanie]

Marly schrijft:
[quote] Maar ik denk wel dat er veel mensen zijn die heel erg twijfelen, en die nog ‘over de streep’ moeten worden getrokken………. Zou je dat ook “erg” vinden, of vind je dat dat gewoon hun eigen keuze is?[/quote]

Ik denk dat er ook andere mogelijkheden of manieren zijn om dat te bereiken helaas hebben die misschien niet het gewenste aantal donoren opgeleverd. Ik vind het eigenlijk best brutaal om te verwachten dat ik het wel aangeef als ik het niet wil….dat is een beetje de omgekeerde wereld in mijn ogen. En is er bij dit plan rekening gehouden met geloofsovertuigingen ed? Ik kan me voorstellen dat bij zon systeem ook wel het nodige mis kan gaan en wat dan? Als ze dus na overlijden ( of hersendood ) gaan kijken of iemand heeft “afgezegd” en de organen worden verwijderd en acteraf blijkt bijv dat dit volgens het geloof niet mag of mensen zijn niet voldoende op de hoogte of mensen zijn thuis of dakloos of hebben niet de middelen ( bijv taal ) om volledig te begrijpen wat er aan de hand is en hoe ze daar op moeten reageren wat dan?? Hoe moet ik dat zien krijg je een brief in de bus waar instaat dat ik en mijn kinderen donor zijn en als ik dat niet wil ik een antwoordkaart moet invullen ofzo??

Ja als mijn kinderen dat later wel willen heb ik daar respect voor net zoals ik dat voor alle donoren heb ik vind het een uitermate nobele daad en ben blij dat veel mensen dat doen om een ander mens zijn levenskwaliteit of levensduur kan kan verbeteren.

[Marly]

Ja, zo’n systeem moet van te voren natuurlijk heel erg goed zijn uitgewerkt, zodat er geen fouten worden gemaakt. Want de situatie die jij schetst, moet natuurlijk niet voorkomen. Maar ik denk dat als ze twijfelen, dat de nabestaanden dan toch beslissen. Al vind ik dat eerlijk gezegd ook niet altijd eerlijk, want eigenlijk kunnen zij daar niet over beslissen. Het is een keuze van de persoon zelf, en daar kan eigenlijk niemand anders over beslissen, toch?

Maar er zijn veel mensen die geen donor willen zijn, maar hoe zullen ze dan reageren op het moment dat ze zelf een orgaan nodig hebben? Is het niet “oneerlijk” dat ze wel organen zouden krijgen, maar er zelf geen af willen staan? En als iemand dat mee maakt dat ze een orgaan ontvangen, zullen ze daarna dan ook donor willen worden denken jullie?

[Job Pieter Tent]

Donorshow met Emmy gewaardeerd.

Het geeft niets minder weer dan dat dit vraagstuk open blijft staan en des de meer aandacht verdient.

Lodiers sprak duidelijk zijn mening uit richting de Nederlanse overheid. Hij riep deze op opnieuw te zoeken naar een oplossing.

Een stukje uit een artikel op [url]www.nu.nl[/url]:
[i]Lodiers droeg de prijs op aan alle mensen die op de wachtlijst staan voor een donororgaan. Hij riep de Nederlandse regering op om haast te maken met een nieuw systeem van donorregistratie.

“Always look on the bright side of death”, zei Lodiers vanaf het podium, met het gouden Emmy-beeldje onder de arm. [/i]

[Nicc]

Het onderwerp orgaandonatie zal denk ik altijd een onderwep zijn waarover gediscussieerd wordt. De ene keer gebeurd dit zodat iedereen zich daarvan bewust is, de andere keer minder opvallend.

Zelf ben ik sinds mijn 18de orgaandonor. De brief met alle bijbehorende folders viel op de mat en dat heeft me toen aan het denken gezet. Ik heb toen besloten dat als ik iemand kan helpen, ik dit ook wil doen. Want als je een ander mensenleven kan redden, dan is dat toch geweldig? Om dezelfde reden ben ik ook lid van de bloedbank. Het is iets heel simpels, maar het kan net hetgene zijn wat nodig is.

Daarom vind ik het ook erg jammer dat het wetsvoorstel van een tijdje geleden om iedereen automatisch donor te laten worden, er niet door is gekomen. Op dit moment krijgt iedereen inderdaad het aanmeldformulier, maar het wordt te vaak vergeten om het terug te sturen. Je krijgt daarvoor geen herinnering, dus het raakt gewoon in de vergetelheid.
Daarnaast denk ik dat als je het echt niet wilt (waarvoor iedere, persoonlijke reden dan geldig is), je ook niet zal vergeten om het formulier op te sturen. Terwijl andersom daar dus sterke twijfel is.

[Jacqi]

Ik ben het eens met Nicc.
Ik ben orgaandonor en trouwens mijn man en kinderen ook.
Wanneer ik sterf krijg ik een verheerlijkt liggaam en heb ik mijn aardse liggaam niet meer nodig. Een andere in nood mag ervan gebruik maken. Ik weet goed hoe erg nodig dit is – dus heb ik self besloten mijn organe beschikbaar te stel voor wie het nodig heeft.

[Job Pieter Tent]

Toen ik 18 werd heb ik er ook heel hard over na zitten denken. Toen was ik er niet van overtuigd. Ik had met mijn gezin al zo veel meegemaakt dat ik ze die lijdensweg niet aan wilde doen. Ik werd er niet van overtuigd dat ik niet expres voor mijn organen in leven gehouden zou worden.

Tegenwoordig denk ik daar zeker anders over, men heeft mij in deze discussies kunnen overtuigen.

Vandaag heb ik een autoongeluk gehad en toen ik de koplampen razendsnel op mij af zag komen, dacht ik even…. dat was het dan..

Maar ik ben er nog steeds, met weinig extra schade zelfs.
Morgen ga ik weer na de doktor.
Dit ongeluk heeft een extra klap op mijn ribben gegeven. Ik had er al donderdag 4 gekneusd, 2 gebroken en zelfs 1 daarvan op twee plekken….

Dus morgen met aardig wat pijn weer naar de doktor…

[Auteur]

Berichten